Przepisy obowiązujących aktualnie ustaw, zarówno ustawy z 23.01.2004 roku Ordynacja wyborcza do Parlamentu Europejskiego (Dz. U. Nr 25 poz. 219) jak też ustawy z dnia 30.07.2004 roku o uposażeniu posłów do Parlamentu Europejskiego wybranych w Rzeczpospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 187 poz. 1925) w żadnym z przepisów nie odsyłają do ustawy z dnia 9.05.1996 roku o wykonywaniu mandatu posła i senatora (t. jed. Dz. U. z 2003 roku Nr 221 poz. 2199).

W sytuacji, gdy żadna z ustaw normujących status eurodeputowanych nie stanowi, że w sprawach nieuregulowanych w tych ustawach przepisy ustawy z dnia 9.05.1996 roku o wykonywaniu mandatu posła i senatora stosuje się odpowiednio - nie ma przesłanek do rozszerzającej interpretacji i uznania, że ustawa o wykonywaniu mandatu posła i senatora znajduje zastosowanie także w odniesieniu do posłów do Parlamentu Europejskiego wybranych w Rzeczypospolitej Polskiej.

RADCA PRAWNY
Irmina Bakuniak

Wszystkie zasady prowadzenia procesu demokratycznego nie tylko w PE lecz również w państwach członkowskich i we Wspólnocie zostały naruszone przez iluzoryczną wizję skuteczności noszącą znamiona autorytarne i biurokratyczne, korzystną dla Europy partii i krajów i którą można urzeczywistnić wyłącznie kosztem Europy jako całości.

Istnieje zagrożenie, że PE zezwalając na taki scenariusz umożliwi całkowite pogrzebanie projektu traktatu przedstawionego w 1984 przez Altiero Spinelliego. W związku z tym proponuję co najmniej zmianę harmonogramu, aby umożliwić sporządzenie i przyjęcie prawdziwej opinii wydanej podczas drugiej sesji wrześniowej.

zgodnie z art. 48 ust. 3 Regulaminu

Bernard Wojciechowski

Język jest nieodzownym elementem kultury. Jean Monnet powiedział, że gdybym jeszcze raz miał zaczynać budowę zjednoczonej Europy, zacząłby od kultury. Zgodnie z zasadą wielojęzyczności wszystkie dokumenty Parlamentu Europejskiego powinny być tłumaczone na wszystkie oficjalne języki UE. Niestety poprawki kompromisowe do niniejszego tekstu, który miał być poddany pod głosowanie na posiedzeniu Komisji Spraw Konstytucyjnych dnia 9 lipca 2007 r., był dostępny wyłącznie w jednym języku. To zdyskredytowało komisję i mogło być uznane za próbę pośpiesznego przyjęcia opinii Parlamentu Europejskiego z pominięciem uczciwej i przejrzystej debaty oraz procedury. Brak przejrzystości i pluralizmu w komisji spowodował, że opracowany przez nią dokument jest jednostronny. Wydaje się zatem, że głosowanie powinno zostać odroczone do czasu, aż odbędzie się prawdziwa debata nad zwołaniem konferencji międzyrządowej – zgodnie z Regulaminem PE i w poszanowaniu jego przepisów – która odzwierciedli kompromis Parlamentu i przedstawi jego skonsolidowaną opinię.

link

całe sprawozdanie (pdf)

– uwzględniając komunikat Komisji dotyczący „promowania nauki języków obcych i różnorodności językowej: program działań na lata 2004-2006” (COM(2003)0449),

– uwzględniając program „Edukacja i Szkolenia 2010: Sukces strategii lizbońskiej zależy od przeprowadzenia pilnych reform” (dokument Rady 6905/04 EDUC 43),

– uwzględniając komunikat Komisji zatytułowany „Projekt wspólnego sprawozdania Rady i Komisji 2006 z postępów w realizacji programu prac Edukacja i Szkolenia 2010” (COM(2005)0549),

– uwzględniając konkluzje, do jakich doszła Prezydencja Rady Europejskiej w Barcelonie 15 i 16 marca 2002 r.,

– uwzględniając konkluzje, do jakich doszła 24 maja 2005 r. Rada Ministrów UE ds. Edukacji, Młodzieży i Kultury, dotyczące nowych wskaźników edukacji i szkoleń,

– uwzględniając art. 45 Regulaminu,

– uwzględniając sprawozdanie Komisji Kultury i Edukacji (A6-0074/2006),

A. mając na uwadze, że różnorodność kulturowa i językowa Unii Europejskiej jest obecnie integralną częścią europejskiej tożsamości,

B. mając na uwadze, że wielojęzyczność wymaga skuteczniejszej komunikacji i lepszego wzajemnego zrozumienia,

C. mając na uwadze, że praktyczna znajomość co najmniej dwóch obcych języków przez każdego obywatela jest niezbędna dla osiągnięcia „Europy obywateli” i społeczeństwa opartego na wiedzy, przewidzianego w strategii lizbońskiej, a przyswojenie tylko jednego wspólnego języka (lingua franca) jest niewystarczające,

D. mając na uwadze, że zdolność porozumiewania się i komunikacji w obcych językach oraz wyższy poziom znajomości języka odgrywają główną rolę w skuteczniejszym wykorzystaniu potencjału ludzkiego Europy, a umiejętności językowe są podstawowym wymogiem dla wszystkich obywateli Europy w perspektywie wspierania pełnego korzystania z praw i swobód wynikających z mobilności wewnątrz Unii Europejskiej i stworzenia prawdziwego europejskiego rynku pracy,

E. mając na uwadze, że lepsza i bardziej powszechna znajomość języka stanowi miernik jakości europejskich systemów edukacji i kształcenia, a także jeden z kryteriów oceny postępów na drodze ku przeobrażeniu Unii Europejskiej w najbardziej dynamiczną opartą na wiedzy gospodarkę w świecie, jako część bardziej spójnej unii politycznej, zjednoczonej w różnorodności,

F. mając na uwadze, że Rada Europejska wezwała w marcu 2002 r. w Barcelonie do wprowadzenia wskaźnika kompetencji językowych, aby wypełnić istniejącą lukę informacyjną w zakresie faktycznej znajomości języków i zdolności komunikacyjnych obywateli Unii Europejskiej,

G. mając na uwadze fakt, że podczas gdy program działań „Promowanie nauki języków obcych i różnorodności językowej” stanowi pozytywny krok w kierunku osiągnięcia celu ustanowionego w Barcelonie (język ojczysty + dwa języki obce), istnieje wyraźna potrzeba wzmocnienia wysiłków UE w tym zakresie,

H. mając na uwadze, że mnogość i różnorodność certyfikatów znajomości języków w Unii Europejskiej utrudnia porównanie poziomów kompetencji językowych ich posiadaczy i uniemożliwia czerpanie korzyści z wymiany dobrych praktyk, hamując tym samym swobodny przepływ pracowników i studentów wewnątrz Unii Europejskiej,

I. mając na uwadze konieczność ustalenia szeregu wiarygodnych wskaźników dotyczących poszczególnych poziomów znajomości języka, szczególnie wśród młodych ludzi, w celu kształtowania polityki ukierunkowanej na zaoferowanie wysokiej jakości nauczania języków,

J. mając na uwadze, że przeprowadzone przez Eurobarometr we wrześniu 2005 r. badanie opinii publicznej wykazało, że średnio 50% obywateli Unii Europejskiej twierdzi, że jest w stanie prowadzić konwersację w innym języku niż ojczysty, przy czym jednak ujawniło ogromne różnice między poszczególnymi państwami członkowskimi,

K. mając na uwadze, że zgodnie z danymi Komisji Europejskiej średnia liczba języków obcych nauczanych w szkołach ponadpodstawowych odbiega znacznie od celu ustanowionego przez Radę Europejską w Barcelonie, którym jest podnoszenie poziomu podstawowych umiejętności, zwłaszcza poprzez nauczanie dwóch języków od najmłodszych lat,

1. z zadowoleniem przyjmuje propozycję Komisji dotyczącą włączenia europejskiego wskaźnika kompetencji językowych do kryteriów stosowanych przez państwa członkowskie w programie „Edukacja i Szkolenia 2010”;

2. przy tej okazji podkreśla znaczenie europejskich wskaźników przy ocenie postępów w realizacji wspólnych celów strategii lizbońskiej w zakresie edukacji i kształcenia, a także ważną rolę programu „Edukacja i Szkolenia 2010” w porównywaniu i kształtowaniu polityki krajowej oraz strategii ramowej w dążeniu do gospodarki opartej na wiedzy, poprzez wspieranie i wymianę dobrych praktyk;

3. zaznacza, że wspomniany wskaźnik ma służyć dokładnemu i wiarygodnemu sprawdzeniu wszystkich poziomów znajomości języków obcych na bazie obiektywnych i regularnych testów we wszystkich państwach członkowskich;

4. uważa, że testy językowe powinny obejmować także dzieci dwu- i wielojęzyczne;

5. podziela pogląd Komisji, że wskaźnik ten w początkowej fazie powinien być używany do oceny znajomości pięciu najczęściej nauczanych języków w UE w systemach edukacji i dalszego kształcenia (angielskiego, francuskiego, niemieckiego, hiszpańskiego i włoskiego); wzywa jednak Komisję i Radę do możliwie jak najszybszego przejścia do drugiego etapu przy użyciu koniecznych środków w celu rozszerzenia testów na większą liczbę urzędowych języków Unii Europejskiej, co nie powinno mieć negatywnego wpływu na nauczanie i rozwijanie innych języków, nie podlegających ocenie;

7. wzywa państwa członkowskie do aktywnego uczestnictwa we wprowadzaniu w życie i rozwoju wskaźnika oraz nadania nowych impulsów nauczaniu języków, również poprzez skuteczne intensywne programy językowe;

8. zachęca państwa członkowskie do promowania wielojęzyczności przez intensyfikację działań mających na celu poszerzenie liczby nauczanych języków, traktując priorytetowo wspólne cele określone w strategii lizbońskiej;

9. wzywa Komisję do zalecania nauki języków od wczesnych lat oraz uważa, że inicjatywy informowania opinii publicznej o zaletach znajomości języków obcych, takie jak Europejski Dzień Języków (26 września), inicjatywa Rady Europy, a także Europejski znak innowacyjności w zakresie języków obcych (European Language Label), inicjatywa UE, powinny w większym stopniu przyczynić się do pogłębienia wielojęzyczności;

10. popiera propozycję Komisji dotyczącą udziału państw członkowskich w procesie pełnego rozwoju wskaźnika i ustanawiającą organ doradczy, który składałby się z przedstawicieli państw członkowskich, w celu doradzania Komisji w kwestiach politycznych, technicznych i kwestiach związanych z wszelkimi formami wsparcia technicznego oraz monitorowania postępów w praktycznym wykorzystaniu wskaźnika w państwach członkowskich;

11. zaznacza, że proponowany przez Komisję wskaźnik nie obciąża dodatkowo budżetu UE, a szacowane wydatki operacyjne zostałyby pokryte w ramach istniejących programów Socrates i Leonardo da Vinci, a także nowego zintegrowanego programu kształcenia ustawicznego;

12. wzywa w związku z tym Komisję i Radę do zapewnienia niezbędnych środków do wspierania nauki języków obcych w nowym zintegrowanym programie kształcenia ustawicznego;

13. wzywa Radę i Komisję do zagwarantowania w kolejnych perspektywach finansowych wystarczającego poziomu finansowania działań pozwalających na pełne wykorzystanie wskaźnika;

14. wzywa Radę do uznania metody, parametrów i harmonogramów przyjętych przez Komisję w zakresie ustanowienia i wprowadzenia w życie europejskiego wskaźnika kompetencji językowych, tak aby jak najszybciej zakończyć prace przygotowawcze i przyspieszyć wdrożenie z uwagi na jego szczególne znaczenie jako instrumentu tworzenia polityki;

15. zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji oraz rządom i parlamentom państw członkowskich.

– uwzględniając art. I-20 ust. 2 Traktatu ustanawiającego konstytucję dla Europy z dnia 29 października 2004 r. oraz protokół nr 34 do tego traktatu,

– uwzględniając konkluzje prezydencji Rady Europejskiej w Brukseli w dniach 21-22 czerwca 2007 r,

– uwzględniając art. 1 ust. 15 projektu Traktatu zmieniającego Traktat o Unii Europejskiej oraz Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską (traktat zmieniający),

– uwzględniając art. 45 Regulaminu,

– uwzględniając sprawozdanie Komisji Spraw Konstytucyjnych (A6-0351/2007),

A. mając na uwadze, że Rada Europejska w dniach 21-22 czerwca 2007 r. zwróciła się do Parlamentu Europejskiego, aby przedstawił do października 2007 r. projekt inicjatywy dotyczącej decyzji w sprawie przyszłego składu Parlamentu Europejskiego, jak przewidziano w Protokole 34 uzgodnionym podczas konferencji międzyrządowej w 2004 r.,

B. mając na uwadze, że podział miejsc podczas kadencji parlamentarnej 2009-2014 jest aktualnie określony w art. 9 ust. 2 Aktu z dnia 25 kwietnia 2005 r. dotyczącego warunków przystąpienia Republiki Bułgarii i Rumunii oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej,

C. mając na uwadze, że w projekcie traktatu zmieniającego proponuje się zmianę Traktatu o Unii Europejskiej (nowy art. [9a]), która ustanawia nową procedurę określania składu Parlamentu Europejskiego – z granicą wynoszącą ogółem 750 miejsc, z czego maksymalnie 96 i nie mniej niż 6 na państwo członkowskie – oraz zasadę „degresywnej proporcjonalności”,

D. mając na uwadze, że zasada degresywnej proporcjonalności nie jest określona w traktacie i musi zostać doprecyzowana w sposób jasny i obiektywny, tak aby stanowić wytyczne w zakresie każdorazowego rozdziału miejsc w Parlamencie Europejskim,

E. mając na uwadze, że tak określona zasada degresywnej proporcjonalności, jako zasada ujęta w prawie pierwotnym, posłuży jako kryterium oceny, czy decyzja, jaką właściwe instytucje będą musiały podjąć w związku z określeniem składu Parlamentu Europejskiego, jest zgodna ze stosowanymi przepisami,

F. mając na uwadze, że każde naruszenie tej zasady może nawet podlegać sankcjom Trybunału Sprawiedliwości,

G. mając na uwadze, że w obecnych okolicznościach ważne jest działanie w taki sposób, aby nie zmuszać żadnego państwa członkowskiego do akceptowania dodatkowego zmniejszenia liczby miejsc w stosunku do redukcji wynikających z ostatniego rozszerzenia,

H. mając na uwadze, że na obecnym etapie nie należy uwzględniać wpływu przyszłych rozszerzeń, o których trudno przesądzać i których konsekwencje będzie można należycie uwzględnić w odpowiednich aktach o przystąpieniu, przekraczając tymczasowo pułap 750 miejsc, podobnie jak uczyniono podczas ostatniego rozszerzenia,

I. mając na uwadze, że jasny, zrozumiały i przejrzysty system musi być możliwy do zastosowana w kontekście zmieniającej się liczby ludności państw członkowskich w przyszłości bez ponownych długotrwałych negocjacji,

J. mając na uwadze, że sprawiedliwy, zrozumiały i trwały system podziału miejsc w Parlamencie Europejskim będzie konieczny w celu umocnienia demokratycznego mandatu do reprezentowania ludności i jest warunkiem wypełniania przez Parlament Europejski swojej roli oraz warunkiem jego udziału w procesie kształtowania opinii i stanowienia prawa,

K. mając na uwadze, że na podstawie obecnej liczby miejsc w Parlamencie Europejskim wydaje się nie tylko właściwe, ale także uzasadnione, aby ustalić liczbę miejsc w Parlamencie wybieranym w 2009 r., która stanowi przejście od stanu obecnego do liczby, która wyniknie z bardziej stabilnego systemu opartego na degresywnej proporcjonalności,

1. podziela chęć Rady Europejskiej, aby jak najszybciej osiągnąć zgodę polityczną pozwalającą dostosować skład Parlamentu Europejskiego zgodnie z literą i duchem nowego traktatu oraz sformalizować tę zgodę natychmiast po wejściu w życie nowego traktatu, w stosownym czasie przed wyborami do Parlamentu Europejskiego w 2009 r.;

2. uważa, że określenie nowego składu Parlamentu Europejskiego, który byłby bliższy rzeczywistości demograficznej i lepiej odzwierciedlałby europejskie obywatelstwo, wzmocni legitymację demokratyczną Parlamentu Europejskiego w sytuacji, gdy będą na nim spoczywać nowe obowiązki powierzone mu przez nowy traktat;

3. stwierdza, że skład Parlamentu Europejskiego w formie przewidzianej w akcie o przystąpieniu Bułgarii i Rumunii będzie musiał zostać zmieniony wraz z wejściem w życie traktatu zmieniającego;

4. stwierdza, że art. [9A] Traktatu o Unii Europejskiej w formie przejętej przez projekt traktatu zmieniającego określa ramy, które przewidują ogólny pułap 750 miejsc, z czego maksymalnie 96 dla państwa członkowskiego o największej liczbie ludności i minimalnie 6 dla państwa członkowskiego o najmniejszej liczbie ludności, oraz że wprowadza on zasadę degresywnej proporcjonalności w reprezentacji obywateli europejskich, nie definiując tejże zasady w bardziej precyzyjny sposób;

5. zauważa, że ramy wspomnianego art. [9A] pozwalają połączyć zasadę skuteczności – ustalając górną liczbę posłów na poziomie, który odpowiada jeszcze roli zgromadzenia prawodawczego, zasadę pluralizmu – dopuszczając reprezentację spektrum głównych orientacji politycznych z każdego państwa członkowskiego, zwłaszcza większości i opozycji – oraz zasadę solidarności, zgodnie z którą najbardziej zaludnione państwa członkowskie zgadzają się być niedoreprezentowane, aby umożliwić lepszą reprezentację państwom mniej zaludnionym;

6. uważa, że zasada degresywnej proporcjonalności oznacza, iż stosunek liczby ludności poszczególnych państw członkowskich do liczby posiadanych miejsc musi wahać się zależnie od ich zaludnienia, tak aby każdy poseł z bardziej zaludnionego państwa członkowskiego reprezentował większą liczbę obywateli niż poseł z państwa członkowskiego o mniejszej liczbie ludności i odwrotnie, lecz także aby żadne mniej zaludnione państwo członkowskie nie miało większej liczby miejsc niż państwo bardziej zaludnione;

7. podkreśla, uwzględniając obecny niedostateczny stan harmonizacji koncepcji obywatelstwa pomiędzy państwami członkowskimi, że w kwestii liczby ludności poszczególnych państw członkowskich należy odwoływać się do liczb podawanych przez Urząd Statystyczny Unii Europejskiej (Eurostat), wykorzystywanych przez Radę Unii Europejskiej, która na użytek podejmowania decyzji większością kwalifikowaną musi sprawdzić procent całkowitej liczby ludności Unii;

8. uważa za pożądane, aby na bieżącym etapie integracji europejskiej nie proponować zmniejszania liczby miejsc żadnego państwa członkowskiego w odniesieniu do liczby miejsc przyznanych przez traktat o przystąpieniu Bułgarii i Rumunii, z wyjątkiem wynikającego z mandatu traktatu zmieniającego zmniejszenia liczby miejsc najbardziej zaludnionego państwa członkowskiego, jakim są Niemcy, z 99 do 96;

9. uważa ponadto, że w obecnych warunkach nie należy zmniejszać liczby miejsc w Parlamencie Europejskim, a tym samym reprezentacji obywateli europejskich w UE, w przewidywaniu kolejnych akcesji, których data nie jest jeszcze w ogóle możliwa do przewidzenia;

10. proponuje w związku z tym, aby w przyszłym Parlamencie Europejskim dokonać rozdziału miejsc według liczby 750 posłów, i uważa, że przyszłe rozszerzenia mogą prowadzić do przejściowego przekroczenia tego pułapu do końca danej kadencji, podobnie jak uczyniono w przypadku Bułgarii i Rumunii, po czym będzie dokonywany ogólny przegląd podziału miejsc przy okazji wyborów do Parlamentu Europejskiego odbywających się po rozszerzeniu,

11. przypomina, że nieprzestrzeganie tak określonej zasady degresywnej proporcjonalności mogłoby w przyszłości pociągać sankcje Trybunału Sprawiedliwości, gdy tylko akt określający skład Parlamentu Europejskiego stanie się aktem prawa wtórnego, który musi przestrzegać ograniczeń i zasad określonych w traktacie;

12. zwraca się do konferencji międzyrządowej o zawarcie załączonego projektu decyzji Rady Europejskiej w sprawie składu Parlamentu Europejskiego w deklaracji dotyczącej art. [9A] ust. 2 Traktatu o Unii Europejskiej zawartego w projekcie traktatu zmieniającego do załączenia w akcie końcowym konferencji, z zastrzeżeniem, że zostanie on formalnie przyjęty zgodnie z procedurą przewidzianą w art. [9A] ust. 2 niezwłocznie po wejściu w życie traktatu zmieniającego; ze swojej strony zobowiązuje się do podjęcia działania niezwłocznie po wejściu w życie traktatu zmieniającego; zwraca się do Rady Europejskiej, aby wraz z wejściem w życie traktatu zmieniającegopodjęła się realizacji powyższej deklaracji zgodnie z jej postanowieniami, aby państwa członkowskie mogły na czas przyjąć niezbędne wewnętrzne zarządzenia dotyczące organizacji wyborów do Parlamentu Europejskiego na lata 2009–2014;

13. nalega, aby przegląd przewidziany w art. 3 wspomnianego projektu decyzji Rady Europejskiej służył analizie technicznych i prawnych możliwości zastąpienia uwzględniania liczby mieszkańców określanej corocznie przez Europejski Urząd Statystyczny (Eurostat) liczbą europejskich obywateli;

14. zwraca uwagę na polityczną zależność między proponowanym nowym podziałem miejsc zgodnie z zasadą degresywnej proporcjonalności, a całościowym pakietem reformy instytucji Unii, w szczególności z zasadą „podwójnej większości” dla zdefiniowania większości w Radzie (art. [9C] ust. 4 Traktatu o Unii Europejskiej w formie zawartej w projekcie traktatu zmieniającego) oraz składem Komisji (art. [9D] ust.5 wyżej wymienionego projektu), a także podkreśla potrzebę zapewnienia spójności tego pakietu, uznając jednocześnie odrębny charakter prawny każdej instytucji; zgadza się z tym, że reforma systemu głosowania większościowego w Radzie oraz reforma składu Komisji nie powinna wejść w życie przed 2014 r., natomiast nowy podział miejsc w Parlamencie Europejskim powinien obowiązywać od 2009 r.; zastrzega sobie jednak prawo do zrewidowania swojej zgody dotyczącej decyzji Rady Europejskiej zgodnie z art. [9A] Traktatu o Unii Europejskiej w sprawie nowego podziału miejsc w Parlamencie Europejskim w świetle reform instytucji UE, określonych w traktacie zmieniającym;

15. jest świadomy faktu, że zaproponowany w ten sposób skład Parlamentu Europejskiego stanowi obiektywne zastosowanie przepisów projektu traktatu zmieniającego, lecz w przyszłości będzie wymagał dostosowania do nowych, długoterminowych wyzwań – zwłaszcza podczas przyszłych akcesji; uważa, że w ramach tego typu przyszłej reformy należałoby dokonać korekty wszelkich istniejących przypadków nierównego traktowania, spowodowanych względami historycznymi.

16. proponuje Radzie Europejskiej sprawdzenie w odpowiednim czasie wspólnie z Parlamentem Europejskim przed każdymi wyborami do Parlamentu Europejskiego danych dotyczących liczby ludności i przyjęcie ich za podstawę obliczeń;

17. proponuje w związku z tym, że przeanalizuje możliwość wybierania części posłów europejskich z list transnarodowych; uważa, że przyczyniłoby się to nadania debacie wyborczej prawdziwie europejskiego wymiaru, w szczególności poprzez powierzenie głównej roli europejskim partiom politycznym,

18. potwierdza, że wniosek ten ma ścisły związek z wejściem w życie traktatu zmieniającego; uważa, że jeżeli ratyfikacja traktatu reformującego nie zakończy się powodzeniem przed wyborami do Parlamentu Europejskiego w 2009 r., nadal powinien obowiązywać podział miejsc w Parlamencie przewidziany obowiązującymi traktatami;

19. zobowiązuje przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji i wyżej wymienionego sprawozdania Komisji Spraw Konstytucyjnych konferencji międzyrządowej, Radzie Europejskiej, Radzie i Komisji oraz rządom i parlamentom krajów kandydujących do przystąpienia.

przebieg glosowania: plik pdf, link do PE